Blog 17: Emmer, Druppel; grotere Emmer ?!

Deze week weer eens op verschillende fronten bevestigd gekregen dat er vaak het juiste moment wordt gezocht om actie te ondernemen. Daar hebben we in ons land veel mooie spreekwoorden voor. Ik heb lang zitten dubben tussen “ de kruik gaat net zo lang te water voordat hij barst”, “de maat is vol” of “ de druppel die de emmer doet overlopen”. In de titel van deze blog kunnen jullie zien dat ik dus voor de emmer en de druppel kies.

Maar eerst even de aanleiding. Deze week heb ik een aantal zorgvuldig gekozen momenten voorbij zien komen. Zowel in mijn werk, als ondernemer, maar ook in de privé situatie. Zorgvuldig in die zin, dat er voor de keuzes zeer overdachte argumenten zijn genoemd die uiteindelijk de motivatie vormen voor het maken van een keuze / zetten van een stap. Het kiezen van het moment en dus het afwachten van de juiste druppel. Hoe dan? Er kunnen immers maar een maximaal aantal druppels in een emmer. Het antwoord is natuurlijk simpel. Men heeft de emmer tussentijds ingeruild voor een grotere. En daarmee konden er weer een paar meer druppels bij……

Het kiezen van een steeds groter emmer kan natuurlijk oneindig doorgaan. Met een beetje fantasie kun je een emmer zo groot hebben als een 50 meter wedstrijd zwembad. En daar kunnen heel wat druppels in. Maar als je met een klein emmertje, zo een waarmee kinderen op het strand spelen, bent begonnen, heb je toch heel wat keren een grotere emmer moet kiezen. En dat haalt de kracht en de geloofwaardigheid van die ene druppel en die te gebruiken als argument, behoorlijk onderuit! De geloofwaardigheid komt in het geding. Vaak zien we al dat er immers gestuurd wordt op die ene druppel. Het wachten op een aanleiding. En als die komt, maar de tijd nog niet rijp is, wordt dan al snel gekozen voor een grotere emmer.

Vaak zien we dat proces van het kiezen van een steeds grotere emmer niet eens. Het gaat aan ons blikveld voorbij. Gelukkig maar. Zouden we het wel zien, en soms gebeurd dat, dan raakt de geloofwaardigheid een beetje uit beeld. We weten dan al wat er aan gaat komen en toch wordt er gewacht. Er wordt bewust voor een grotere emmer gekozen in plaats van het aanwijzen van die ene druppel die, jawel, de emmer doet overlopen.

Zie we het aankomen en komt het toch niet tot het overstromen van de emmer, dan roept dat eerst verbazing op. Gebeurd het een tweede keer, dan verwordt verbazing tot ongeloof of scepsis. Waarom wachten op iets wat al duidelijk is? Waarom zaken laten bungelen terwijl iedereen weet dat het slechts een kwestie van tijd is. Bang voor toch het verkeerde moment ? Een onverwachte gebeurtenis die de zorgvuldig gekozen strategie toch weer doet wankelen ? Of gewoon gebrek aan durf. Niet het lef om conclusies te trekken. En het roer om te gooien. Keuzes te maken en met die keuzes de weg anders te vervolgen.

Het inwisselen van een kleine emmer voor een grotere is waar de politiek om de hoek komt kijken. Zowel de echte politiek als de politiek die je in projecten en organisaties tegenkomt. Het zetten van stappen en het doen of juist laten van zaken om je doelen te bereiken. Eigenlijk is dat niet anders dan steeds kiezen voor een andere emmer. Net zo lang tot je de juiste hebt gevonden en dan kan zeggen dat de maat vol is en het anders moet. Ik weet dat het zo werkt. Weet ook dat ik tegen beter weten in me er net zo schuldig aan maak. Maar ach wat zou het fijn zijn als er maar een maat emmer zou zijn. Waarin het inruilen voor de ene emmer met de andere niets zou uithalen en die ene druppel altijd die druppel zou zijn die de emmer doet overlopen.

Tot de volgende blog.

Met een vriendelijke groet en een fijne week toegewenst

Eric-Jan de Haan