Blog 28: Geduld, nooit echt gemakkelijk!

Wachten of te wel geduld. Geduld tot de zomer echt komt. Of dat er een besluit genomen wordt. Lijdzaam of misschien wel beter leidzaam afwachten tot je weet waar je aan toe bent. Of dat je ergens mee kan beginnen. Stappen kan gaan zetten.

Bijna heel Nederland wacht nu op een beetje zomer. Tenminste als ik alles om mij heen een beetje goed beluister. Ik in ieder geval wel. Gewoon een beetje zon zonder regen. Dat komt vast, even wachten en dan zullen de droge en zonnige dagen ook weer aanbreken. Geduld dus maar weer. Wachten op iets waar je geen enkele invloed op kan uitoefenen. Dat is niet een van mijn kwaliteiten. Heb graag de regie en probeer in alles altijd het resultaat te beïnvloeden. Qua tijd (zo snel mogelijk) of qua resultaat (zo goed mogelijk). Dus geduldig op iets wachten is niet iets waar ik gemakkelijk aan toegeef.

Maar wachten op iets ,waar je wel invloed op hebt is niet makkelijk. Neem nu de politiek. De afgelopen periode (en aanstaande maandag voor de laatste keer) een hele tour de force rond de kadernota. Vooruit kijken en perspectieven voor het komende jaar benoemen. Dat lijkt heel wat, maar het lijkt meer een verplicht nummertje waar de gemiddelde stemgerechtigde burger nul-komma-nul belangstelling voor heeft. Het besluitvormingsproces rond de kadernota vraagt geduld en de uitwerking nog veel meer. Als je een beetje tempo wilt maken, wilt investeren en de politiek dichter bij de inwoners wilt brengen, dan moet je wel heel veel geduld hebben en vragen. En als het dan ook nog eens niet alleen om de toekomst van Lochem gaat, maar ook het politieke proces een rol speelt, dan staat geduld bijna gelijk aan de uitdrukking “wachten tot je een ons weegt”. Kortom een bijna eindeloos geduld waarbij gaandeweg het wachten, er al weer een andere realiteit is ontstaan.

Een passend ongeduld is mij in mijn projecten ook niet echt vreemd. Wachtend op besluitvorming om een stap verder te kunnen zetten. Maar hier merk ik wel een duidelijk verschil. In projecten kan ik op grote delen zelf sturen. Invloed uitoefenen op de wachttijd. Onderbouwd aangeven waarom wachten geen nut heeft, of sterker, zelfs vaak tot ongewenste effecten leidt. Natuurlijk, als de motivatie geen gehoor vindt en de voortgang toch tot wachten is verordonneerd, dan neem het ongeduld weer toe. Natuurlijk weet ik dat processen tijd vragen. Tijd om aan een idee te wennen of tijd om er inderdaad achter te komen dat de voorgestelde weg de enig juiste is. Dat wachten hoort er bij. Maakt me niet meer ongeduldig overigens, maar weet met frisse tegenzin dat dit erbij hoort.

Sowieso is er een verschil in het kunnen opbrengen van geduld. Het wachten op de echte zomer waar ik deze blog mee begon is niet makkelijk, maar daar leg ik me bij neer. Op de natuur hebben we (nagenoeg) geen invloed. Dus, hoe vervelend ook, dat wachten komt wel goed. Hoe anders als er een menselijke oorzaak aan ten grondslag ligt. Is deze menselijke oorzaak gelegen in het feit dat men een informatie achterstand heeft, of gewoonweg de consequenties van een keuze niet kan overzien en daardoor meer tijd nodig heeft voor een afgewogen oordeel. Ook dan kan ik met enig ongeduld overigens, in geduld afwachten. Daarbij stel ik wel alles in het werk om bijvoorbeeld alle info boven tafel te krijgen om wel sneller tot een besluit te kunnen komen. Is er echter sprake van een soort bewuste vertraging of onnozel gedrag, dan is het bij mij gewoon 100% pure ongeduld. Dan is beïnvloeding nodeloos en vertraging een onoverkoombaar maar onnodig feit. Vooral daar waar de politiek in het spel komt, is er helaas sprake van een dergelijke vertraging. Dan lijken ineens andere doelen belangrijker dan daar waar over een inhoudelijk onderwerp of voorstel een besluit moet worden genomen. Dat voelt voor mij bijna als het ongeduld voortkomend uit onnozelheid. Bijvoorbeeld het in een kijkersfile staan omdat de nieuwsgierigheid of behoefte aan ramptoerisme zo nodig bevredigd moet worden. Niet beïnvloedbaar onnodig wachten. Dat treft vele mensen onnodig. Dat is geen gebrek aan geduld maar pure weggegooide tijd omdat het geen doel dient en makkelijk te voorkomen is.

Tot de volgende blog.

Met een vriendelijke groet en een fijne week toegewenst

Eric-Jan de Haan