Blog 49: Neutraal zonder eigen waarheid: Blik voor- of achteruit ?

Tja, het jaar loopt op het einde. En hoewel ik niet zo van het terugkijken ben, ontkom je er niet aan om bij het vooruit kijken naar 2017 toch even een blik terug over je schouder te werpen.  Een jaar met mooie projecten. Stappen gezet in lopende projecten zoals het Sonniuspark en het MFG in Swifterbant. Maar ook nieuwe zoals de Rooijseweg. Qua werk een mooi jaar, met voor volgend jaar al weer de nodige uitdagingen in het vooruitzicht.

Qua politiek miste ik dit jaar ook weer de echt lokale ambities. Natuurlijk er zijn de nodige zaken voorbijgekomen maar hoofdmoot waren toch zeg maar de wettelijke verplichtingen. Belangrijk natuurlijk, maar toch hoop ik voor 2017 op een beetje extra lokale ambitie. Meer gericht op mooie ontwikkelingen en projecten binnen onze eigen Lochemse gemeentegrenzen. Maar ook politiek gezien kijk ik uit naar 2017. Als fractie hebben we ons lijstje voor komend jaar al klaarliggen. Qua persoonlijke input heb ik mijn aanvullende lijstje voor lokale initiatieven en projecten overigens al klaar. Ook op het politieke vlak zie ik dan ook een mooi jaar voor me liggen.

En dan het privé leven. Kortom gezin, familie, vrienden, kennissen en alles er omheen. Een roerig jaar. Dochter gaat studeren en op kamers in Groningen. Gelukkig de nodige vakanties met het hele gezin. Korte tripjes met vrienden. Een nieuw huis. Een praktijk overgenomen met Jannet (en Niek niet te vergeten) en dus eindelijk samen ondernemen. Hockeyprestaties. En ga zo nog maar even door. Veel dus, maar eerlijk gezegd op sommige punten heeft het sociale samenzijn wel wat te lijden gehad van de drukte op alle fronten. Dat brengen we volgend jaar dus mooi weer meer in evenwicht.

Qua ondernemen, ik noemde het al, een mooi jaar. Een praktijk te runnen is de nieuwe loot aan de stam. Natuurlijk naast de eigen projecten. Sommige samenwerkingsverbanden kunnen nog wel wat extra energie gebruiken. Dus Erik, Jacob en Lisette, komend jaar gaan we echt de eerste succes oogsten.

Met een korte terugblik, toch vooral de blik vooruit. Ik merk dat ik niet zo heel erg aan het verleden hecht in tegenstelling tot vele anderen. Natuurlijk houd ik goede herinneringen aan veel zaken over die ik mee neem. Die ik als ervaring gebruik voor volgende te maken keuzes en te zetten stappen. Natuurlijk zijn er ook de minder prettige gebeurtenissen. Daar blijf ik niet echt in hangen. Dan is het meer van “eens maar nooit weer”. Ik geef het een plek in het onderbewustzijn zodat ik ook van deze mindere ervaringen in de toekomst gebruik kan maken. Niet meer of minder dan dat. Ik ben het dan ook kwijt. De blik weer vooruit en vooruitkijken dus maar weer.

Dat makkelijke over zaken heen stappen is niet iedereen gegund. Dat vergeet ik nog weleens. Ook dat anderen aan een bepaalde gebeurtenis een vervelend gevoel over houden terwijl ik het al weer kwijt ben. Dat laatste merk ik helaas wel vaker. Vaak komt dat denk ik omdat de ander de context waarbinnen ik zelf keuzes heb gemaakt niet volledig kan overzien of niet begrijpt. Of misschien dat ik daar wel te weinig aandacht aan heb besteed. Dat een ander daar dus zijn eigen invulling en/of waarde aan hecht, die ik dan helaas dus niet helemaal goed heb ingeschat. Zelf denk ik altijd dat een ander de zaken wel begrijpt en dat diegene zich in mijzelf kan verplaatsen. Dat ik een keuze heb gemaakt. Niet om die ander bewust buitenspel te zetten maar omdat het gewoon even niet anders kon. Omdat ik met een ander afwegingskader te maken had. Ik stap daar dan (te) snel overheen totdat ik merk dat die ander dat toch volstrekt anders ziet. Niet begrijpt, niet waardeert en het dus al een negatief iets met zich meeneemt. Dat vind ik, zeker als ik dat later constateer, erg jammer. Zelf zit ik zo in elkaar dat als ik iets niet begrijp of me onheus bejegend voel, ik naar de persoon in kwestie stap en vraag waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Niet omdat ze altijd verantwoordelijkheid naar me af moeten leggen. Zeker niet. Maar wel om ervan te leren (A) en om de persoonlijke of zakelijke relatie op de juiste wijze te kunnen waarderen (B). Ik heb daarvan veel geleerd en leer daar nog steeds veel van. Iets wat voor mij vanzelfsprekend leek, of als kwetsend op me over kwam, bleek vaak toch net even anders. Het was mijn eigen waarheid die ik er omheen had gebouwd. Ik was voor de ander gaan denken en had vanuit dat perspectief een waarde oordeel gevormd. Volstrekt verkeerd natuurlijk! Iedereen in zijn waarde laten en ervan uit gaan dat iedereen zijn eigen afwegingen maakt. Deze afwegingen niet beoordelen met mijn “goed”  of “fout”! Nee, respect hebben voor de keuzes van anderen, dat vooropgesteld. En als je er mee zit, dan niet mokken of boze gedachten erop nahouden. Nee, dan ga je het gesprek aan en vraag je naar het waarom. En als dit waarom nog steeds niet helemaal lekker voelt, dan moet je jezelf afvragen of dat misschien toch niet je eigen probleem is, simpel door het feit dat iedereen zijn eigen wereld en afwegingskader heeft. Maar bovenal: blijf zo neutraal mogelijk. Dat is wat ik me elke dag van elk jaar in alle situatie voorneem. Zo ook in 2017. De blik vooruit maar weer!

NB) De foto illustreert een neutrale blik. Is onze kat toe aan 2 nieuwe speelkameraadjes? Staat hij op het punt om ze likkebaardend te verorberen? Boeit het hem helemaal niet want hij zit lekker binnen? Zeg met maar (oh ja, de oplossing, onze kat boeit het niet en zit gewoon lekker graag binnen op de verwarming).

Tot de volgende blog. Met een vriendelijke groet en een fijne week toegewenst

Eric-Jan de Haan