Het aantal aanhangers met tuinafval door de straten van Lochem is de afgelopen week bijna ontelbaar. Met snoeischaar gewapend lijkt het wel of iedereen met de eerste echte heerlijke lentedagen de tuin te lijf gaat om deze de komende zomer weer alle kans te geven. Kortknippen en ruimte bieden voor de nieuwe groeispurten. Natuurlijk zelf ook aan de slag. Nog lang niet klaar want ook de lijst met andere dingen, van politiek tot werk, doet een aanslag op de beschikbare tijd.
Het woekeren met de tijd en de snoeischaar heeft me wel weer aan het denken gezet. In de politiek en vooral ook in het werk ben ik met langlopende projecten bezig. Nadeel van langlopende projecten is dat er steeds weer nieuwe zaken bijkomen. Nieuwe aanwas van ideeën of knelpunten. En zo stapelen deze zich op. Overigens is dit in de lokale politiek op een aantal dossiers niet anders. Met de oogkappen op wordt er doorgebouwd met als gevolg dat alles vaak groter, complexer en lastiger wordt. Een samenhang van grote lijnen, details, oud en nieuw. Alles op 1 hoop en steeds logger wordend en dus moeilijker in beweging te houden of te krijgen.
Waarom nemen we ook niet een snoeischaar in de handen als het gaat om projecten en de politiek ? Waarom stellen we ons niet periodiek de vraag wat ons doel ook al weer was en snijden we vervolgens alles wat niet direct bevorderend werkt of beperkend werkt weg. Net als bij een struik. De oude takken weg en ruimte bieden om weer opnieuw door te starten.
Snoeien is lastig. Afscheid nemen van het oude om ruimte te bieden aan het nieuwe doet pijn. Immers misschien is het wel jouw input of verworvenheid die plaats moet maken voor iets nieuws. En toch helpt juist dit snoeien om stappen te zetten. Het biedt kansen, zelfs als jouw eigen input wordt weggesnoeid. Het geeft een ieder ruimte om met een nieuwe start en een nieuwe realiteit het zelfde doel weer krachtiger en beter binnen handbereik te brengen.
Snoeien dus. Niet met de botte bijl. Niet alles in 1 keer maar tot de grond toe afknippen. Nee, zorgvuldig en op de juiste plek. En niet 1 keer, maar elke keer weer. Bij elke seizoen of belangrijke fase in het project of proces weer opnieuw. Hou het doel in ogen. Onderscheid bijzaak en hoofdzaak en snoeien maar. Een lastige opgave maar zeker niet onmogelijk. Het vraagt om daadkracht, luisteren, analyseren en keuzes durven te maken. Af en toe, zoals dit weekend op een zaterdagochtend op een lokaal politiek onderwerp, lukt het. Zeker omdat er de wens en wil is om stappen te zetten. Om hoofd- en bijzaken te onderscheiden en gezamenlijk het lef hebben om op sommige punten te snoeien om ruimte te bieden. Helaas zijn dit nog uitzonderingen, maar ik hoop dat het snoeiwerk in de tuin voor allen een inspiratie is om de snoeischaar ook op andere plekken te hanteren.
En om de titel te onderstrepen, laat ik het hierbij. Kort en krachtig, de kortste blog tot op heden.
Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog
Eric-Jan de Haan
Gerelateerde berichten
0 Reacties
Laat een reactie achter
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.