Blog 61: Brommers kiek’n.

Van de week was er bij de VPRO een mooie documentaire over de jeugd op het platteland. Als trotse inwoner van de mooiste gemeente in het oosten van het land ben ik natuurlijk niet geheel objectief. En nee, helemaal een goede representatieve afspiegeling van de werkelijkheid was het ook niet. En toch heb ik met veel plezier naar die documentaire gekeken. Blij op het platteland te mogen wonen.

Heb ik dan niets met de stad? Natuurlijk wel. Uit mijn familie ben ik eigenlijk de enige die niet is geboren in de randstad, met Rotterdam als basis. Daar voel ik me ook nog altijd prima thuis bij een bezoekje. De dynamiek, de drive, de economische activiteit, het culturele leven, de architectuur. Allemaal zaken die mij, toerend door het westen van ons land, ook een goed gevoel geven.

Waar hebben we het eigenlijk over. De afstanden in ons land tussen stad en platteland zijn, zeker op internationaal niveau, te verwaarlozen. Het fileleed even daargelaten, maar in ruim een uur kan ik van de ene wereld in de andere zijn. Dus zoals gezegd, waar hebben we het over?

Die diversiteit en nabijheid is een van de zaken die voor mij Nederland uniek maakt. Alles onder handbereik. Dat maakt ook dat we in onze keuzes waar te wonen, de afstand eigenlijk een ondergeschoven item is. Ja, op het fileleed na, kun je de keuze voor waar te wonen en te werken redelijk afzonderlijk van elkaar maken. Niet voor alle beroepen natuurlijk, maar in de (zakelijke) dienstverlening en specifiek mijn takken van sport maakt het nagenoeg niets uit.

En dan zijn we weer terug bij het begin. Samen met mijn gezin hebben we bewust gekozen voor het platteland. En als je zoals wij in Lochem wonen, is het platteland ook vol van voorzieningen. Schouwburg, musea, hoogwaardige werkgelegenheid, opleidingen etc zijn immers ook allemaal buiten het westen te vinden. Minder intensief weliswaar maar het is er allemaal wel. En dat minder intensieve maakt dat er ook ruimte is voor iets anders. Jawel natuur, land- en akkerbouw en daarmee ook rust en ruimte. En naast deze aspecten iets wat er misschien wel 1:1 mee samenhangt: cultuur en karakter. Ruimte voor elkaar, ruimte voor rust, ruimte voor onthaasten, ruimte voor het genieten van de eenvoud, ruimte voor saaamhorigheid, ruimte voor waarden en normen, ruimte voor naboarschap, etc. Zaken die wat mij betreft allemaal als basis de kwaliteit van werken en leven bepalen. En dat is voor mij en mijn gezin de keuze geweest om juist niet voor het westen te kiezen en daar toch met alle plezier naar toe te kunnen gaan.

Na gewoond te hebben in Utrecht, Hilversum, Fryslân en de Achterhoek hebben wij met onze ervaringen en keuze van wat wij belangrijk vinden onze stek gevonden. Wij voelen ons er thuis en maken daar in alle opzichten graag deel van uit. Voor iedereen zal die keuze anders zijn of in de tijd veranderen. En dat is dan weer het mooie van ons land. Zonder echt ontheemd te raken door onoverbrugbare afstanden, kunnen je binnen die reistijd van ruim een uur toch een totaal verschillende wereld betreden.  Kiezen in vrijheid waar je je basis legt, wat is er nu mooier dan dat!

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan