
Vroeger waren diepe buigingen volgens mij vooral bestemd voor personen van koninklijke en misschien ook adellijke komaf. In beginsel hoefde je dus niet heel veel bijzonders te doen anders dan te zorgen dat je ouders het voorbereidende werk hadden gedaan.
De tijd van buigingen lijkt grotendeels voorbij. En toch denk ik dat daar nog wel redenen genoeg voor zijn. Niet op basis van komaf, maar wel op basis van het feitelijke doen en handelen van mensen. Kortom in deze blog mijn buigingen voor:
De zorg. Ik zal niet in gaan op de aanleiding waarom ik de afgelopen 1,5 week heel intensief in aanraking ben gekomen met de zorg in ons land. Voorheen was zorg in mijn 50 jaar vooral iets van heel ver weg. Een keer tandarts, huisarts en natuurlijk de eigen fysiotherapiepraktijk en het leven met een fysiotherapeut. Van de fysio wist ik het eigenlijk al. Super gemotiveerde mensen gericht op het welzijn van ons lichaam en tijdens de behandeling soms ook nog een beetje als sociaal zorgverlener. Niet echt zakelijk, niet echt ondernemend maar voorliefde voor vak en mens.
Terug naar de afgelopen 1,5 week. Van de spoedeisende hulp in Zwolle tot aan de verpleegkundige hulp Elburg ben ik oprecht onder de indruk en dankbaar voor de kennis, kunde, liefde en geduld die hier door de verpleegkundigen wordt geboden. En dat geldt zelfs ook voor de organisatie (het management) die achter de gezichten op de werkvloer zitten. Vaak verguisd en altijd als onnodig ervaren lijkt het wel als het gaat om de kosten van de zorg. Maar als je bijvoorbeeld het ISALA ziekenhuis te Zwolle neemt wat een kolossaal gebouw, met ontiegelijk veel specialisaties, cliënten etc. Er gaat hier een organisatie en logistiek achter schuil die je niet ziet maar wel erg imponerend is. Ik zeg niet dat er misschien een te log en complex organisatiemodel is waar het misschien ook wel een beetje minder kan, maar laten we beginnen met waardering en respect voor hoe het geregeld is (diepe buiging), hoe super het verpleegkundig personeel is in alle opzichten (diepe buiging) en hoe fijn het is dat in de door mij genoemde voorbeelden van Zwolle en Elburg de grootschaligheid geen enkele weerslag vindt in de mentaliteit, vriendelijkheid en huiselijkheid (diepe buiging)
Oprecht en betrokken. Twee hele andere insteken die diepe buigingen verdienen en eigenlijk ook wel aan elkaar verbonden zijn: oprechtheid en betrokkenheid. Zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Geen verborgen agenda’s. Geen eigenbelang ten koste van het belang van anderen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Bij familie en zeker bij je vriendenkring kom je al deze eigenschappen tegen. Jezelf kunnen zijn en daarom ook gewaardeerd worden, klaar staan in moeilijke tijden maar net zo hard in vrolijke tijden het glas kunnen heffen en een proost uitbrengen (en wel meer dan 1). Maar ook in je professionele leven in werk of politiek verdienen oprechtheid en betrokkenheid een hele diepe buiging. En dan hoeft zeker niet in te houden dat je als een ambteloze grijze muis geen discussie uit de weg gaat. Zeker niet. Hard op de inhoud en zacht op de relatie gaan prima samen als er maar de basis van vertrouwen is. Dat ambitie niet verwordt tot het spreekwoordelijke “over lijken gaan om je doel te bereiken”. Dat je niet voor de vorm vraagt “hoe gaat het”. Dat je niet, omdat het politiek correct is. Je betrokkenheid toont, maar je eigenlijk niet luistert en het na 5 seconden al weer bent vergeten.
Ik zet in deze blog een specifieke sector (zorg) en meer algemene eigenschapen (oprecht en betrokken) in de aandacht als voorbeelden die wat mij betreft een diepe buiging verdienen. Maar er zijn er natuurlijke vele die dit verdienen. Of het nu de verkoper is van tuinmachines, de vrijwilliger bij een evenement, de wethouder op een specifiek dossier, de professional in de financiële sector, de teamgenoten bij trimhockey, de collega in een project, de …….. Het aantal mensen dat van mij in ieder geval een diepe buiging krijgt is gelukkig groot. Al die personen worden gekenmerkt door de rode draad van oprecht en betrokken. Ik ga denk ik de volgende keer als ik vind dat iets of iemand een diepe buiging verdient dit ook maar eens echt fysiek doen als blijk van waardering en respect.
Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog
Eric-Jan de Haan