Blog 75: Volstrekt anders en toch ook weer hetzelfde: leermomenten!

Het is weer een aantal weken geleden dat ik op de zondag mijn blog heb geschreven en één overweging van de afgelopen week aan het digitale papier heb toevertrouwd. Reden is dat ik de afgelopen weken afscheid van mijn vader heb moeten nemen. Een verdrietig moment en tegelijkertijd een periode van overdenkingen en intensief samenzijn met familie en vrienden.

Allereerst vooropgesteld dat de belangstelling van iedereen een goed gevoel geeft. Een hart onder de riem dat blijk geeft van interesse en medeleven. Dat doet en voelt goed!! Daarnaast het absurde van heen en weer springende gedachten. Nu zal ik jullie niet met alles vermoeien maar wel met één item dat voor mij erg belangrijk is gebleken. Dat me heeft doen beseffen waarom ik welke keuzes maak en ik de dingen doe zoals ik ze doe.  Dat heeft voor een groot deel te maken met de opvoeding. Nooit beseft (dacht altijd dat als je eenmaal 50 bent je zoveel eigen keuzes en richtingen heb gemaakt dat je basis hieraan steeds minder is gaan bijdragen) hoe het verleden invloed heeft op heden en toekomst.

Sommige zaken heb ik uit de opvoeding overgenomen. Ik ben punctueel en “op tijd is te laat” is ondertussen ook mijn motto. Net zoals afspraak is afspraak. En net als mijn vader is het uit de boom kijken van de spreekwoordelijke kat ook iets wat ik soms net iets te vaak doe. Maar ook op een andere wijze ben ik gevormd. Juist door de dingen anders te doen. Immers ouders zijn een voorbeeld. Maar naast dingen die je overneemt, zijn er ook dingen waarvan je jezelf voorneemt deze anders te doen. Ook dat hoort bij de opvoeding en het leven. Leren in alle opzichten.

Ook de gebeurtenis an sich doet je (mij in ieder geval) afvragen of je sommige zaken niet anders moet doen. Het moment is er vooral ook één van bezinning. En nee dan doel ik niet op een incident bijvoorbeeld, net als in een midlifecrisis, ineens een knalrode sportauto te willen aanschaffen. Nee het gaat dan juist over de richting en voldoening die je voorgenomen hebt om samen met je gezin, vrienden en familie uit het leven te halen. Een moment om eens na te denken over alles wat je doet, de meerwaarde die dit heeft en de voldoening die dit jou en je omgeving geeft. Dat zijn gedachten die je niet zomaar 1,2,3 ergens een plek kan geven om daar vervolgens naar te handelen. Nee, dat is een denkproces met een behoorlijke lange adem dat met pieken en dalen in je (onder-)bewustzijn opduikt.  Dat langzaam vorm gaat krijgen en vast en zeker de keuzes in de nabije toekomst gaat bepalen. En dat zal vast een evolutie in plaats van revolutie betekenen. Na enige weken is de “normale” wereld om je heen namelijk gewoon weer dezelfde. Spelen dezelfde politieke items. Vraagt het werk om visie, strategie en acties. Zijn ineens in de context van “het leven”, de eigenlijk soms onbenullige en vergankelijke beslommeringen van alle dag weer het enige dat telt. En voordat je het weet is het leven ondertussen volstrekt anders maar is je dagelijkse praktijk en routine weer volstrekt hetzelfde. Enerzijds gelukkig ook maar. Alles gaat door en in dat alles speelt iedereen zijn rol. Soms een hoofdrol en soms een bijrol maar altijd van invloed op het uiteindelijke resultaat. En dat zal zo blijven en moet ook zo blijven. En toch zal iedereen, met van de leermomenten zoals ik er in deze blog één beschrijf, zijn rol net wat anders gaan invullen. En da’s mooi want zo beïnvloeden al onze leermomenten op een of andere wijze toch de toekomst!

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan