Blog 79: Wie ben ik ?

Jawel, de titels van mijn blog zijn vaak open deuren. Ik hoop deze keer iets minder. Ik doel niet op het flauwe tv-spelletje. Nee, ik neem deze vraag bloedserieus en vraag me af of anderen deze vraag zichzelf ook weleens stellen.

Ik zit niet in een identiteitscrisis. Dat voorop. Ben ook niet, tenminste voor zover ik weet, schizofreen, dement of onderworpen aan een andere neurologische aandoening waardoor ik mijzelf dit soort vragen stel. Nee, soms is het goed om jezelf eens van een afstand te bekijken en jezelf wat vragen te stellen. Dat dwingt je immers na te denken en niet als een soort van automaat alles wat je doet maar in een vast stramien te doen. Of het nu gaat om activiteiten zoals elke ochtend een broodje kaas als ontbijt. Of om dagen waarbij elke werkdag je wekker om 05:45 afloopt. Of je woon-werkreis die je inmiddels 100% in je onderbewuste maakt. Of…….. Ja het merendeel gaat op de automatische piloot. Dat gaat om de invulling van momenten als het ontbijt, activiteiten zoals het naar je werk gaan, maar zelfs zaken die veel minder frequent voorkomen zoals verjaardagen, het plannen van de wintersport of wat dan ook.  Ik denk dat, als je erover nadenkt, je verbaasd zal zijn hoeveel dingen die je doet in een soort van automatisme gaan. Zonder telkens weer opnieuw echt na te denken.

Routine is prima. Zaken in een vast ritme oppakken is niets mis mee. Geeft structuur en als je altijd overal over zou moeten nadenken zou je daar ook niet vrolijk van worden. Sommige zaken op de automatische piloot is prima. Maar er ligt ergens wel een grens. Als iets een sleur wordt bijvoorbeeld. Als je dus eigenlijk niet blij bent met dat stukje regelmaat en routine. Maar als je voor je zelf hebt bedacht dat iets een sleur is, dan heb je er dus al over nagedacht!

Een tweede no-go van structuur en routine is voor mij het stoppen met vernieuwen en experimenteren. Dan kan klein en groot. In plaats van de kaas op de boterham, heel avontuurlijk een keer hagelslag proberen. Of eens een andere route naar je werk. Of, maar dan wordt ie al wel wat spannender een andere wintersportbestemming kiezen en Oostenrijk verruilen voor Frankrijk.  Het mooie is dat als je nieuwe en andere zaken probeert, je ineens een breder afwegingskader krijgt. Dat je dan keuzes kan maken en erachter komt dat zaken soms beter maar ook slechter kunnen. Kortom jezelf ontwikkelen en beter leren kennen. Want door andere zaken te proberen kom je erachter hoe je zaken beoordeelt. Wat je prettig of juist vervelend vindt. Op zoek gaan naar nog meer nieuwe ervaringen waardoor je jezelf weer beter leert kennen.

Pas als je jezelf goed kent, ben je denk ik pas in staat om anderen een stap verder te kunnen helpen. In de opvoeding van je kinderen vanzelfsprekend. Immers die moet je helpen en ruimte geven zichzelf te leren kennen. Daarbij uitstralen dat je daarmee nooit klaar bent en daar altijd mee moet doorgaan. Maar ook in je werk is het cruciaal je zelf te kennen. Te weten hoe je reageert op situaties. Je zelf eens van buiten beschouwen. Kritisch zijn op jezelf. Analyseren of je dingen wel handig en efficiënt doet.  Of je aandacht hebt voor je medewerkers en collega’s. Andere nieuwe methodes zien die een verbetering of misschien wel een verslechtering zijn. Stel je zelf eens voor dat je de hele dag met alles wat je deed op film bent opgenomen. Speel die film in gedachten eens af en verplaats je dan niet in de hoofdpersoon maar kijk eens naar de omgeving en context. Wees kritisch alsof je een filmrecensie moet maken. En als je daar dan toch mee bezig bent, vraag je dan ook eens wat anderen van de hoofdrolspeler vinden. Natuurlijk moet je dit niet dagelijks doen. Daar zou je horendol van worden. Maar met een gepaste regelmaat op verschillende onderdelen jezelf eens goed beschouwen en je de vragen stellen van wie en wat ben ik, maakt dat je van je zelf leert, je meer kansen ziet en kan pakken om je horizon te verbreden en voor je zelf en je omgeving net weer dat beetje extra kan geven en brengen.

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan