Blog 80: In vuur en vlam: perpetuum mobile!

Een wel gekke aanleiding voor deze blog. Van het weekend naar dochterlief in Groningen geweest en daar geslapen in het hotel tegenover het door brand verwoeste Casino. Ook een gevalletje “vuur en vlam” maar toch echt van een volstrekt andere strekking dan waar ik nu op doel.

De uitdrukking “in vuur en vlam” wordt met regelmaat ook gebruikt bij verliefde stelletjes. Maar ook deze insteek is nu niet de juiste, hoewel hij er wel erg sterk aan raakt. Mijn “vuur en vlam” blog in deze gaat over hartstocht en overtuiging in alles wat je doet qua werken en vrijetijdsbesteding.

Gepassioneerd met iets bezig zijn. In overtuiging en met emotie. Er enthousiasme inleggen, maar er evenzoveel en misschien nog wel veel meer enthousiasme uithalen. Dat lijkt me toch het ultieme streven dat we allemaal zouden moeten hebben bij alle dingen die we doen. Maar dat is misschien ook wel gelijk de lat te hoog gelegd. Bij alles is namelijk wel heel veel. Vooropgesteld, het streven moet alles zijn, maar als je de 80 of 90% aantikt denk ik dat je heel goed bezig bent. Maar als de weegschaal anders uitslaat. Als je of met tegenzin of met helemaal 0,0 gevoel aan de slag gaat met werk of vrije tijd, dan kun je beter stoppen. Ga nadenken wat er anders moet en kan en dan vervolgens ook zo gaan handelen.

Let wel, diegenen die denken dat ik pleit voor een leven vol “lang leve de lol” zitten er deels naast. Bij vuur en vlam doel ik zowel op vrijetijd als op de werktijd. Maar als je de “vuur en vlam” ook in je werk kunt vinden, kun je daar ook veel plezier (lees lol) uithalen.

En waarom moeten we dan alleen “in vuur en vlam” met zaken bezig willen zijn? Een open deur is dat een mensenleven toch echt relatief gezien wel wat kort is om daar grote delen van met tegenzin door te brengen. Zonde van je tijd denk ik dan maar. Zeker als er ook genoeg zaken zijn waar je wel met je hele ziel en zaligheid energie insteekt en terugkrijgt. Waarom dan daar niet voor gaan.

Een tweede argument voor het in vuur en vlam willen staan is dat alles dan beter gaat en voelt. Dat je diegene met wie je samenwerkt de meeste meerwaarde kan bieden en daarmee de teamprestatie optimaal kan ondersteunen. Of dat je je werkgever of opdrachtgever het beste van je zelf biedt zonder dat je daar een vervelend of slaafs gevoel aan over houd.

En dan kom ik tot de conclusie dat ik, daar waar onderzoekers, natuurkundigen en uitvinders al sinds mensenheugenis naar op zoek zijn zo maar voor het oprapen ligt. Een perpetuum mobile: een instrument om arbeid te onttrekken uit een eeuwigdurende beweging zonder er energie aan te blijven toevoegen (Wikipedia). Kortom jezelf aan de gang houden. Je zelf eenmaal in beweging zetten. De energie erin steken en er dan minimaal de zelfde maar soms zelfs meer energie van krijgen: eenmaal in beweging gezet uit zichzelf voor eeuwig blijven voortbewegen.

En dat beetje extra energie dat het oplevert heb je overigens wel nodig om de vlam en het vuur brandend te houden. Om te zorgen dat als je neigt om met minder plezier op een automatische piloot over lijkt te schakelen, je dan heel snel de slag moet gaan met het maken van de juiste keuzes, het verkennen van nieuwe wegen en het afscheid nemen van oude wegen zodat je in vuur vlam blijft staan en je energie als een perpetuum mobile eeuwig zal blijven stromen.

Voor mij zelf lijkt het wel of mijn biologische klok deze vraag automatische altijd rond deze periode van het jaar komt boven drijven. Ik ga er in ieder geval weer mee aan de slag om blijvend in vuur en vlam te kunnen blijven staan. In werk en privé!

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan