Blog 81: Moraalridders gezocht (m/v) ervaring vereist en met goede beloning!!

Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen beeld bij een moraalridder. Ook de gevoelens die deze term oproept zullen verschillen. Van zwaar negatief tot positief, zoals bijvoorbeeld in de discussies over waarden en normen.

Mijn definitie is niet zo heel ingewikkeld. Iemand die het fatsoen en goede omgangsvormen bewaakt. En da’s nog niet heel eenvoudig want er lijkt niet een basis set van fatsoen te zijn. Wat de één normaal vindt, lijkt de ander soms te ervaren als een beperking van de vrijheid van meningsuiting.

Afgelopen week ervaren dat als het gaat om de moraal er wel zeker een druppel is die de emmer doet overlopen. Een bestuurder die mede door gebrek aan fatsoen zijn functie erbij neergelegd. Natuurlijk mogen er meningsverschillen zijn. Juist bij voorkeur in de politiek waar we ervoor gekozen hebben te stemmen op mensen die ons vertegenwoordigen. En deze vertegenwoordigers zijn dan juist die mensen die het gesprek en de discussie aangaan. Het debat waar er ruimte is voor hoor en wederhoor en er met respect meningen en opinies worden gedeeld. Maar helaas, ook in het bestuur van ons land lijken incidenten die knabbelen aan ons fatsoen steeds vaker voor te komen.

Maar moraalridders hebben we niet alleen in politieke issues nodig. Respect naar hulpverleners is een hele duidelijke. Maar gewoon iemand helpen, of vragen of iemand hulp nodig heeft, mag wat mij betreft ook wel wat meer regel dan uitzondering worden. Niet kapotmaken wat niet van jou is, of gewoon iets in de prullenbak gooien in plaats van op straat. En dit zijn juist zaken die eigenlijk 0,0 moeite vergen en heel veel opleveren. En jawel, het pleiten voor dit soort eenvoudige dingen zal mij in de ogen van velen ook wel een moraalridder maken. Prima dan, maar dan ben ik nog wel op zoek naar 17.163.227 collega’s (volgens de CBS-bevolkingsteller ten tijde van het schrijven van deze blog).

Nog een ander voorbeeldje. Zoals de reguliere lezers ondertussen wel weten, woon ik op een van de mooiste plekken met veel bomen. En jawel in de herfst laten al deze bomen hun bladeren vallen. Een jaarlijks terugkerend fenomeen dat enerzijds vervelend is, maar anderzijds vooral leuk is. Lekker buiten met hark, kruiwagen en bladblazer. En ja, eenmaal lekker bezig denk ik, ik neem de stoep en fietspad ook nog even mee. Wordt toch veel gebruikt van en naar station dus een stukje dienstverlening (en natuurlijk ook nog even met de benzine bladblazer door mogen gaan, ja soms blijven wij mannen net kinderen). En dan merk je ineens hoeveel mensen met een rijbewijs toch echt moeite hebben om zich (A) te houden aan de regels en (B) zich even aan een situatie aan te passen. En hoeveel agressie er is. Een meewarige blik leverde me bij een voorbijrijder eerst de middelvinger op. Na oogcontact en een nee schuddende blik vol in de remmen en als een gek in zijn achteruit weer terug in mijn richting. Na eerst de nodige verwensingen werd er gewezen op mijn mogelijk slechte zichtbaarheid op de weg. En dat is op zich natuurlijk best begrijpelijk. Ook dat betreffende bestuurder misschien geschrokken was en daar zijn grondslag van handelen vandaan kwam. Maar waarom moet gelijk de middelvinger omhoog? En moet er eerst een agressieve houding en gedrag aan ten grondslag liggen. Waarom niet eerst even nadenken en dan pas handelen.

Jawel eerst denken en dan doen. Als we dat een beetje meer zouden doen dan waren we al een heel eind. Waarom iets niet op straat gooien maar even bij je houden en in de prullenbak doen? Simpel, natuur blijft schoner, kosten minder, ergernissen minder en leefomgeving beter. En waardoor? Jawel door heel even te wachten met iets weggooien of misschien wel een paar meter naar die prullenbak omlopen. Alle voorafgaande voorbeelden maar ook jullie eigen voorbeelden van alle dag hoeven denk ik geen uitleg en toelichting. Eigenlijk is het zo simpel en toch zullen we er met elkaar nog net wat meer energie in moeten steken om het weer normaal te laten worden. Dus vandaar mijn oproep tot collega ridders. En let wel laten we niet verwoorden tot chagrijnige vinger wijzende mensen naar alles en iedereen. Dat gaat me als rasechte liberaal wel meer dan een aantal stappen te ver. Er moet ruimte zijn voor meningsuitingen en vrijheid van handelen, waarbij dan wel de moraal van dit verhaal is: eerst denken en dan doen en laat iets achterwege als je daarmee een ander een overneigde hinder of angst of wat voor onplezierigs dan ook aandoet. En mocht je niet helemaal zeker weten of dat zo is? Ga dan gewoon een normaal gesprek aan en vraag het?

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan