
Toen ik op de lagere school zat (jawel zo oud ben ik dus al, dat ik de basisschool alleen via mijn kinderen ken) heb ik zo’n beetje ¾ van Nederland gezien. Wat was het geval? Als we het op school hadden over de Deltawerken, dan namen mijn ouders me daar mee naar toe. De hunebedden of Grote Pier met geschiedenis? Niet lang daarna waren Drenthe en Medemblik bestemming van een uitje. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik weet niet of dat zo is, maar daar ligt voor mij de basis van een continue nieuwsgierigheid naar alles om mij heen. Dingen willen zien, lezen, begrijpen of gewoon verbazen. Dat mag heel klein zijn, zoals het grafmonument van Staring, of heel groot zoals Old Faithful in Yellowstone park. Ik merk echter dat als ik maar iets lees of hoor ik me daar graag in verdiep. Ook als ik ergens loop, ben ik altijd nieuwsgierig naar wat ik om de hoek vind. Welk verhaal erbij dat bijzondere gebouw hoort. Eigenlijk zou ik daar heel graag mijn beroep van willen maken denk ik wel eens. Opsnuiver en onderzoeker van algemene kennis.
Ik merk ook dat de wens van / nieuwsgierigheid naar ontdekken ofwel in je genen zit, ofwel in je opvoeding wordt meegegeven. Waarschijnlijk simpelweg een combinatie van beide. Feit is dat ik ervan kan genieten als vrouw en kinderen aangeven Z of Y nog te willen zien. Daarmee is Nederland te klein geworden. En ook de grenzen van West-Europa lijken inmiddels steeds minder verrassingen en nieuwigheden te verbergen.
Wat mooi is, is dat al die kennis altijd een keer van pas komt. Direct of indirect in de vorm van een stukje inspiratie of door een associatie die je hebt of krijgt met iets in je dagelijkse werk. Ik vind het voor mijzelf zeer opvallend hoe vaak ik voordeel heb aan die brede nieuwsgierigheid, bezochte plekken en “opgesnoven” beelden. En dat geldt niet alleen bij mij. Ik zie het ook al terug bij mijn kinderen.
Die algemene interesse en nieuwsgierigheid wordt ook weleens aangewend als een gebrek aan focus. Onzin weet ik nu. Die algemene belangstelling en dat brede vergaren is juist een focus. Er zijn zelfs opleidingen die je daarbij helpen. Mijn studie Sociale Geografie maar ook die van mijn dochter IRIO. Wat je geleerd wordt is om van al die kennis. Van die bonte verzameling van brede kennis. Vanuit de feitjes, beelden en verhalen de juiste informatie te destilleren. Verbindingen te leggen die oplossingen dichterbij brengen. Leren van ervaringen elders op de meest uiteenlopende gebieden en deze vervolgens analytisch en kritisch om te buigen en in te zetten in vraagstukken en processen die er op het eerste gezicht niets mee van doen hebben. Da’s een kracht die alleen bestaat bij de gratie van een brede basis. De welhaast niet te stillen honger naar verrijken van kennis. Dingen zien en meemaken. Je verdiepen in de achtergrond. En dit alsmaar door en zo veel en breed als mogelijk is.
Voor mij en mijn gezin een reden om er vaak op uit te gaan. Niet als vakantie maar als inspiratie tour. En die hoeven zeker niet lang te duren of ver weg te zijn. Als je net als mij behept bent met een nimmer te stillen nieuwsgierigheid, dan is er dichtbij nog heel veel te ontdekken. Dan ligt de kracht van het ontdekken juist niet bij die 7 wereldwonderen, maar schuilt die minstens net zo hard in het kleine. Het verhaal om de hoek.
Bij dit alles hoort natuurlijk wel een waarschuwing. Neem niet alles voor waaraan. Niet elke verhaal om de hoek of toelichting die je krijgt of vindt op google of facebook is waar. Kortom ontdek, wees kritisch en bouw aan je basis. Hoe breder die is, hoe meer lol en profijt je er aan zult beleven. In elke situatie. Werk en Privé. Dus met de winter voor de deur en de vele feestdagen en vakanties die daarbij horen: ontdek, trek er op uit en laat je inspireren.
Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog
Eric-Jan de Haan