Blog 91: Het moet helemaal anders!

Tja met zo’n titel voor mijn blog van deze week kun je alle kanten op. Zeker in het nieuwe jaar als onderdeel van de in mijn vorige blog beschreven hype rond goede voornemens. Ik put de inspiratie voor deze titel uit een weekje skiën met gezin en ondertussen ook de aanhang van de kinderen.

Ik ben geen grote skifanaat. Ik vind het daarentegen heerlijk om hele dagen actief buiten bezig te zijn, niet na te denken welke zaken er allemaal afgehandeld moeten worden of wat er deze dag allemaal moet gebeuren. Nop, dat staat lekker vast. Niets op tijd, het momentje pakken zo maar te zeggen. Zowel op de piste als ergens met een passend wintersport drankje op een terras.

Nee, het fenomeen skiën hoeft van mij niet helemaal anders. Wel draagt het deels leerpunten bij mij aan van hoe een en ander anders zou kunnen/moeten. Allereerst is dat een herinnering  en tegelijkertijd ook bevestiging dat je in blijdschap en vreugde je geld moet verdienen. Anders gezegd ga je met een te grote regelmaat met een vervelend gevoel naar je werk, dan moet je je weleens heel hard achter je oren krabben en dan wat anders gaan zoeken.  Ten tweede; het is prettig om resultaat van je werk te zien en te ontdekken dat het bijdraagt (bewust of onbewust) tot maatschappij en samenleving. Dat gaat dus verder dan het genereren van papier, als reactie op papier, met als doel iets op papier te krijgen. Dat lijkt toch heel vaak wel de mores van het werk van velen. Natuurlijk uiteindelijk gebeurd er dan wel ergens wat, dat meer is dan alleen iets op papier te zetten, maar toch, het kan stukken sneller en eenvoudiger.

Maar dat is slechts leerpunt 1, waar ik overigens komend jaar zeer zeker mee aan de slag ga. De plek is er, het idee is er, nu nog tijd voor het stellen van de juiste prioriteit maar daar komt ook de gewenste beweging in. Daar helpt zo’n weekje met zijn allen actief op pad weer om dat zetje de goede richting in te geven. Maar ik dwaal af want ik had het immers over meer leerpunten. En het tweede ligt in de lijn van de eerste maar is wel mega veel abstracter: Europa!

Als geschiedenis fanaat en sociaal geograaf ben ik overtuigd van de eenheid van een goot deel van Europa. Ondanks de soms afschuwelijke zaken die we elkaar in het verleden als Europeanen hebben aangedaan ligt er voor veel landen/culturen een rode draad die ons misschien wel meer dan ons lief is een soort van familie laat zijn. Maar daar heb je natuurlijk niets aan, want in de beste families kunnen veel mensen niet altijd gezamenlijk door die ene spreekwoordelijke deur. En toch zijn dat denk ik de uitzonderingen die ook nog eens gecultiveerd worden in nationale regeringen, maar zeker ook het Europese parlement.  Ook daar lijkt dat overigens alleen maar te draaien om papier. Zeker, er zullen veel goede zaken geregeld worden, maar als ik als gewoon Europees burger een aantal landen met de auto doorkruis dan kom ik minder eenheid tegen dan zou kunnen. En dan doel ik niet op economische wetmatigheden of culturele verschillen in eten, omgangsvormen, architectuur of wat dan ook. Nee dan doel ik denk ik toch op de regels die los van de Europese lijn elk land net weer anders interpreteert. En volgens mij hoeft dat niet. Kunnen we makkelijker naar meer eenheid zonder dat dat daarmee identiteit of culturele zaken verloren gaan. Kijk eens binnen Nederland. Van typische Friese sporten en gewoonten naar de zuidelijke tradities van Carnaval. Of de Zwarte Cross versus Jazzfestival. Allemaal binnen de landgrenzen met een zelfde set van regels zonder dat er maar een greintje aan cultuur of identiteit hoeft te worden ingeleverd. Ruimte geven daar draait het om. Ruimte voor identiteit binnen een grote geheel met eenduidige regels. Dat kan binnen Nederland en dan kan net zo goed binnen Europa is mijn stellige overtuiging. Als we die ruimte maar geven, dan krijgen we een Europa dat in de basis meer eenheid biedt en daardoor ruimte geeft voor verscheidenheid.

Het mooie is dat als je mensen spreekt, dit zich allang bij een groot deel van ons Europeanen, aan het ontwikkelen is. Voorbeelden te over, ook de afgelopen week. Mooiste is misschien nog wel voortkomend uit een lekke band op de terugreis. Alle banden zaken dicht natuurlijk maar met toeval in een woonwijk verscholen een wat aftandse garage met wat mannen er voor. Niet aan het werk maar op weg naar een reünie van vrienden. Een van de Tsjechen sprak Duits en was voor ons dus het aanspreekpunt. Tuurlijk wilden ze helpen en zo gezegd zo gedaan. Ondertussen wat gekletst en dan blijkt al snel dat we ons toch niet aan grenzen houden. Onze Duitssprekende Tsjechische tolk was getrouwd met een Duitser. Vandaar zijn kennis van de Duitse taal. En opeens kwamen er zelfs een paar Hollandse worden uit. Jawel onze Tsjechische tolk was ondertussen bevriend geraakt met Nederlandse horeca ondernemers in Tsjechië.  En voilà: ineens het bewijs dat personen zich nooit aan grenzen houden en als er ruimte geboden wordt deze ook pakken en zich als het kan of moet of mag nergens van laten weerhouden. Zo zou het wat mij betreft ook moeten en kunnen. Overal en in elke situatie en waar nodig helemaal anders dan het nu moet of gaat.

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan