Blog 92: Gezocht : startpunt !

De meeste mensen zijn in het nieuwe jaar weer op stoom denk ik maar zo. Werkend NL in ieder geval wel als ik de drukte op de weg en de filemeldingen mag geloven. Ook zijn de afgelopen week op vele plekken de handen geschud en heeft iedereen oprecht (of misschien ook wel deels voor de vorm) elkaar het allerbeste voor 2018 gewenst. Kortom volle vaart vooruit maar weer. En ook de reclames hebben hun weg naar het nieuwe jaar gevonden. Voor mij altijd frappant te vernemen dat dit ook de periode is dat je met zonovergoten reclames op de tv voor bij ziet komen met alle mogelijke zomer vakantie bestemmingen. Vind het overigens prima hoor. Niet zozeer qua vakantie maar wel dat ik de jas kan vergeten en elke minuut vrije tijd in korte broek en T-shirt kan rondlopen. Overigens als ik in deze periode de houtkachel even flink opstook kan dat binnen ook. Maar dat voelt toch anders.

Voor ik te ver afdwaal. Weer begonnen allemaal en ik dus ook. Alhoewel het klinkt als een begin, maar eigenlijk is het gewoon een doorlopend iets. Projecten, politiek en gezin zijn niet ineens anders of vragen om een nieuw begin. Een echt startput is er dus niet. Meer de draad oppakken en weer doorgaan. En toch merk ik dat dit voor mijzelf niet helemaal van toepassing is. Jazeker, voor sommige zaken zoek ik wel degelijk een startpunt. Juist om te voorkomen dat het één automatisch maar in het ander blijft doorlopen. Zaken naadloos in elkaar over gaan zonder eens even de tijd te nemen voor bezinning en koerswijziging.

De afgelopen tijd, zeker na de verhuizing, is er van de plannen die allemaal op het lijstje stonden slechts een deel ook echt een beetje op gang gekomen. Echter dat deel is wat mij betreft veel te klein. Ja we hebben goede stappen gezet als het gaat om de praktijk. Ook de eerste stappen voor de verbouwing van onze andere verblijfsruimte en de inrichting van ons terrein zijn gezet. Maar dan stokt het ook weer een beetje. Plannen helder in het hoofd en zin om te beginnen. Maar nu het moment nog even goed plannen. En dat is wat nu het meest lastige blijkt. Tja, als ik anderen op dit soort vragen een advies geef breng ik graag de dooddoener in: “Is geen kwestie van tijd maar van prioriteit”. Altijd waar maar toch zit het anders en dieper.

Op het lijstje met dingen om op te pakken en te gaan investeren met tijd en geld  staan 3 zaken (dus best wel beperkt).  En zaken waar ik graag met ziel en zaligheid mee aan de slag zou willen. En toch komt het niet echt van de  grond. En waarom? Omdat de afhandeling van bestaande zaken van mij voorrang krijgen. Even los van de prioriteit voor gezin en familie. Staat niet ter discussie. Maar dan komen er twee grote valkuilen. Werk en politiek.

Uit alle terugkoppelingen maar vooral de geuite verwachtingen en gegeven verantwoordelijkheden vanuit opdrachtgevers komt een continue stroom van opeenvolgende uitdagingen naar voren. Elke bereikte mijlpaal maar ook voorzichtige stap vooruit vraagt om een volgende. Dat vraagt dan vanzelfsprekend om een volgende stap. Tenminste wat mij betreft. Ik word vaak ingezet om doelen te bereiken in complexe vraagstukken in ruimtelijke gebieds- en vastgoedontwikkelingen. Helemaal prima en iets waar ik graag energie insteek en automatisch ook weer veel energie uithaal. Echter trajecten zijn langdurig en complex en kenmerken zich doordat ik niet met de meest eenvoudige opgaven bezig ben, steeds door een opeenstapeling van hindernissen. Een soort van hordelopen parcours waarbij niet helemaal helder is hoeveel horden er genomen moeten worden en na hoeveel meter precies de finish ligt. Geen probleem en juist de reden dat ik van mijn werk houd, maar ook de reden dat er niet ergens in de tijd-as een stopmoment gevonden kan worden. Daarbij komt er ook nog een moreel aspect om de hoek kijken. Als ik eenmaal A tegen een uitdaging voor een opdrachtgever heb gegeven vindt ik dat ook B moet zeggen en zelfs helemaal tot en met Z. Het signaal dat ik er niet meer ben voor verdere ondersteuning kan en wil ik niet gegeven. Gevolg: langdurige opdrachten (A) met nooit een duidelijk moment van beëindiging (B).

Met politiek is dat niet heel veel anders. Na 21 maart hoop ik door te kunnen. Bij voorkeur in een andere context dus nu met bestuurlijke verantwoordelijk. Na 4 jaar relatieve stilstand en in 2014 mijn  eerste oproep tot acties vraagt bijvoorbeeld de binnenstad van Lochem hier nog steeds om. Ook de kwaliteit en (sociale-)veiligheid van onze openbare ruimte schreeuwt om aandacht om over de toeristisch recreatieve sector nog  maar te zwijgen. En dat lijstje kent nog wel een hele trits van andere zaken die schreeuwen om ambitie, actie en aanpak. Voor dit politieke startpunt is het overigens niet zo heel moeilijk. De 21^ste zal veel duidelijke maken. Als het gaat om het startpunt voor de andere 3 zaken broed ik nog even door maar ook dat moet wat mij betreft in het voorjaar absoluut helder zijn om dan ook daarna snel op te kunnen pakken.

Een fijne week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan