Blog 94: We zijn (bijna allemaal) ezels!

Wat heeft de foto met molshopen te doen met ezels zul je misschien vragen. Niet heel ingewikkeld hoor. Op de foto zien jullie de wanhopige acties van een mol om verder te komen. Echter de betonnen rand staat een beetje in de weg. Dus een groot aantal pogingen maar zonder gewenst resultaat. Het instinct van de mol, want echt nadenken zal hij/zij niet gedaan hebben, leidt tot een nodeloos aantal acties met allen dezelfde oorzaak en dus ook het zelfde resultaat. Uniek voor alleen mollen? Helaas zeker niet. Ook het meest ontwikkelde zoogdier, om ons mensen zo maar even neer te zetten, leert niet altijd even snel. Met regelmaat en op zeer verschillende onderwerpen lijken we meer op ezels die zich, jawel, vaker stoten aan de zelfde steen.

Soms benoemen we het herhaaldelijk steeds dezelfde fouten maken wel heel erg positief. Doorzettingsvermogen, volharding, niet opgeven en nog veel meer van dit soort termen. Daar hechten we vaak een positieve waarde aan toe. Je niet uit het veld laten slaan en maar doorgaan. Tegen beter weten in? En dan wordt ie moeilijk.  Want vooraf is niet altijd helemaal helder of je nu die spreekwoordelijke ezel gaat worden of juist diegene die het op wils- en daadkracht toch maar weer mooi voor elkaar heeft gekregen. Kortom waar ligt de scheidslijn tussen ezel en succes.

Als we dingen echt willen bereiken dan moeten we denk ik op onderdelen misschien toch nèt wat vaker het risico lopen als ezel betiteld te worden. Let wel ik doel dan niet op alles. Er zijn legio voorbeelden waar je vooral geen ezel moet zijn. Van sommige fouten moet je in één keer leren die nooit meer te doen. Maar voor anderen zaken volstaat volharding. Dingen proberen, tegen de lamp lopen, leren en analyseren en hoppa, gaan maar weer. En niet met de oogkleppen op. Niet het zelfde telkens opnieuw. Niet denken dat het niet aan jou maar aan de ander/rest ligt.

Kortom je mag je in tegenstelling tot het spreekwoord, misschien best wel vaker aan diezelfde steen stoten, maar niet op basis van de zelfde omstandigheden. Maar dan bijvoorbeeld vanuit een andere aanloop route. Of met een ontwikkelde maar net te korte springtechniek, of ….. Tja, en daar komt wel even het verschil om de hoek kijken. Stomweg proberen zonder te leren wordt hem niet. Dan wordt het een vorm van gelukstreffer dat er uiteindelijk een vorm tussen zit die wel lukt. Da’s fijn natuurlijk maar dan krijgen we bij de volgende steen weer een herhaling van zetten. Nee, leren van het stoten aan die steen is noodzakelijk. Leren en analyseren en daar van uit daar een nieuwe poging ondernemen. En dan kan het natuurlijk altijd weer mis gaan. Maar dan herhaald het proces zich weer. Net zo lang tot je of een stap verder bent gekomen of tot je de pogingen staakt. Tenminste waarschijnlijk tijdelijk staakt. Ontwikkelingen maken dat je misschien een aantal dagen/maanden/jaren later die zelfde steen weer gaat opzoeken maar met nieuwe inzichten de steen dit keer wel weet te overwinnen.

Dit soort “ezels” die zich vaker aan de zelfde steen stoten dan lief is, maar die dit dan vanuit overtuiging, leren van fouten en aanpassen doen, daar kunnen we er wat mij betreft niet genoeg van hebben. Van die andere soort blijven we er echter te veel hebben. Zeker in de politieke campagnes en strijd naar de verkiezingen van 21 maart wordt me dat weer angstvallig duidelijk. Dan blijkt dat er toch veel geroepen wordt zonder te denken of te leren van het verleden. Dan lijkt het zich stoten op een identieke wijze aan de zelfde steen ineens te worden uitgelegd als volhardend. Of erger nog dan wordt uitgelegd dat het aan de omstandigheden heeft gelegen waar geen invloed op kan/kon worden uitgeoefend. Dan komen er mooie verhalen over processen, procedures en nog veel meer om maar aan te geven waarom het niet zover is gekomen als voorgeschoteld. Daar zie ik dan toch een beetje die mol van de foto. Als de (verkeerde soort) ezel zich steeds tegen dezelfde steen stotend en na een periode van 4 jaar nog geen stap verder is. Ik richt me even tot de politiek in deze, maar dit is net zo goed van toepassing op vele werksituaties. Ik denk dat jullie deze zeker herkennen. Zowel van de echte ezels als de ezels die wel door leren, analyseren en volharding verder komen.

Een goede week toegewenst en tot de volgende blog

Eric-Jan de Haan